A CHRISTIAN’S ATTITUDE TOWARD REFORMING SOCIETY

In 1950, in a time of great social upheaval in China, Watchman Nee, in a series of messages for new believers, said, “Today the world is full of all kinds of problems. How will these problems be solved? What should be our attitude towards these problems?” (Messages for Building Up New Believers: Volume Three [hereafter, Messages (3)], 914). These questions and Brother Nee’s answers to them are as pertinent to believers today, a time when the world is beset with intractable problems, as it was then.

In an earlier work Brother Nee said of all the problems in the world, “We have to see that God has already prepared the solution to all these problems. He has also set the schedule for the fulfillment of the solution” (The Normal Christian Faith, 175). This solution is carried out in two stages, which are based on the first and second comings of Christ. In the first stage, Christ came through incarnation to establish the model of living as a God-man, He accomplished redemption, and He became the life-giving Spirit in resurrection (Matt. 1:23; 1 Pet. 2:21; Eph. 1:7; 1 Cor. 15:45b). He is now working to bring men to salvation (Matt. 1:21), to cause them to grow in the divine life, which they receive through their rebirth (1 Pet. 2:2), and to build them up as God’s house and His kingdom (1 Tim. 3:15; Eph. 2:21-22; Col. 1:13; Rev. 12:10). Thus, as Brother Nee noted, “When Christ came the first time, He saved us individually. He did not deal with the world or its systems. He did not touch any social problems. His first coming was to settle the spiritual issues, not the material ones” (The Normal Christian Faith, 175).

This does not mean that the Lord is indifferent to the evils of human social systems and institutions. He will solve all the problems of human society—when He comes again to establish His kingdom (Rev. 11:15). God’s work for man will be completed through Christ’s second coming. Thus, Brother Nee said, “All social problems will be settled when the Lord comes back again. When He comes back, all social ills will be removed” (Messages (3), 914). He added, “When Christ comes the second time, He will change all social systems and institutions” (917). Actually, the work Christ is doing in this age to perfect His believers to reign with Him is with a view to establishing His kingdom on earth to resolve all the problems caused by man’s rebellion against God.

This does not mean that Christians should not care for those who suffer in the present age. The local churches and the believers who meet in them have also actively participated in numerous relief efforts and care for the needy, though in the principle of the Lord’s word in Matthew 6:3-4, these matters have not been widely publicized. However, some Christians have replaced the emphasis of the Bible on the accomplishment of God’s purpose with their own pursuit of social justice. Some have gone so far as to adopt and advocate acceptance of unbiblical standards of morality that belong to the present evil age but have no place in the church. The false dichotomy between a personal and social gospel comes from a lack of understanding of the significance of the first and second comings of Christ. When Brother Nee gave his Kuling training, many who were at least nominal Christians in China were engaged in social activism and were critical of those who were not. In that context he said:

Because of their ignorance of the Lord’s work in His second coming, some people have formed wrong concepts about Christianity. They think that Christians are only interested in a gospel for individuals, that they are not interested in a gospel for society as a whole. Actually we believe in an individual gospel, and we also believe in a social gospel. The time for the social gospel will be when the Lord comes again. (The Collected Works of Watchman Nee, Volume 60: Miscellaneous Records of the Kuling Training (2), 444)

What, then, should be our attitude and practice today? Brother Nee counseled the saints to render help to others but not to get swept up in social action movements. These movements, no matter what their 2 orientation, are like tides that carry people away from God’s purpose. Involvement in them compromises the testimony of the church’s heavenly calling (Heb. 3:1; see Messages (3), 916-917). This is consistent with the pattern of the Lord Jesus and of the New Testament apostles, especially Paul. Just as the Lord Jesus never sought to reform the corrupt social system of the Roman Empire, neither did the apostles. Of the apostle Paul, Brother Nee commented, “Never once did he try to change the social order. He came only to solve man’s spiritual needs and settle the spiritual problems of the church” (179-180). Thus, Paul charged the Philippians to “be blameless and guileless, children of God without blemish in the midst of a crooked and perverted generation, among whom you shine as luminaries in the world” (Phil. 2:15).

Paul’s treatment of the inhuman Roman system of slavery is instructive. In his Epistles, he consistently exhorted slaves who were believers to obey their masters (Eph. 6:5-8; Col. 3:22; 1 Tim. 6:11; Titus 2:9). At the same time, he clearly indicated that the status of slave and master had been annulled in Christ (Gal. 3:28; Col. 3:11; Philem. 16). Paul was a herald of the New Testament jubilee of grace, a teacher of God’s New Testament economy. As such, he did not touch the existing social system. In his Life-study of Titus, Witness Lee said:

If Paul had advocated the annulment of the system of slavery, he would have been regarded as a social reformer by those who read his Epistles. That would have obscured Paul’s teaching concerning the living out of Christ’s divine life in our human living in the midst of any kind of social system. In order to guarantee that the light would shine without hindrance, Paul did not say a word about the social system in the way of correcting it or reforming it. (Life-study of Titus, 30)

Of course, neither Paul nor the God He served approved of the evil system of slavery.Brother Lee said further:

When the Epistle of Titus was written, a number of slaves had become believers in Christ. According to civil law, a slave had no rights. A master could brand a slave as if he were a horse or a mule. Furthermore, a master could legally put a slave to death. What a dreadful system! To be sure, God was utterly opposed to such a social system, for it was altogether contrary to the place of man in His creation. Paul certainly did not approve of this evil social system. But instead of trying to reform it, he charged the slaves to behave well in it, to live in it according to the standard of the humanity of the Lord Jesus. Even in the midst of such an unjust social system, Christians could live out a life with the highest standard of humanity. What a testimony this is! (30-31)

Though he did not try to reform the Roman social system, Paul declared that all social, racial, and national distinctions were abolished through the death of Christ and have no place in the church as the new man (Eph. 2:14-16; Col. 3:10-11). This is illustrated in his Epistle to Philemon, in which he urged Philemon, who had been Onesimus’s master, to receive the runaway Onesimus back not as a slave but as a brother (Philemon 13-16). Concerning this Brother Lee commented, “In the practice of the economy of God, it is crucial that all social ranks and differences among races and nations are swallowed up” (Life-study of Philemon, 13).

The problems of human society will never be solved until Christ comes to establish His kingdom. Thus, a Christian’s responsibility is not to try to solve today’s social ills directly, an endeavor that is bound to fail, but to cooperate fully with the Lord’s present work. In this age that work is to propagate Christ by preaching the gospel to gain men, to grow in life and minister Christ as life to others, and to live a crucified life under the reigning of the divine life in the reality of the Body of Christ so that the Lord can return to bring in the manifestation of His kingdom (Matt. 24:14; 1 Pet. 2:2; 1 Tim. 4:6; Gal. 2:20; Rom. 5:17; Eph. 4:15-16; Matt. 25:31-34). Then the Lord will set all human affairs in order and will reign in righteousness over the whole earth unto eternity (Zech. 14:9; Isa. 32:1; Psa. 72:1-2; 2 Pet. 3:13).

(ShepherdingWords.com – From the co-workers in the Lords’ recovery in North America © 2019 All rights reserved)

Unceasingly Pray (Burmese)

ဧပြီလ ၁၆၊ ၂၀၂၀

ချစ်သော သန့်ရှင်းသူများ၊

ကိုယ်တော်သည် သင်တို့များစွာကို လက်ရှိ နှစ်ဆယ့်တစ်ရက်လုံးလုံး ဆုတောင်းခြင်း ၀န်တာ၌ ပါ၀င်ရန် နိုးထလာစေသောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် သခင်ဘုရားကို ကိုးကွယ်ပါ၏။ ထိုသို့ အားဖြည့်ခံရသည့်နည်း လမ်း၌ လူတစ်ဦးအဖြစ် သဘောတညီတညွတ်တည်း၌ ဆုတောင်းရန် ကမ္ဘာတစ်၀န်းရှိ များစွာသောသူ တို့ အတူတကွ ပေါင်းစည်းဆက်နွှယ်ခြင်းမျိုးသည် ယခင်က တစ်ခါမျှ မရှိခဲ့ဖူးပါ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ တက်ကြွ သော သခင်ဘုရားသည် အသင်းတော်၏ ဆုတောင်းခြင်းများကို ကြားကာ၊ ၎င်းတို့သည် ကိုယ်တော်၏ အလိုတော် ပြီးမြောက်ပြည့်စုံခြင်းထံသို့ အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိလာမည့်အကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည် စိတ်ချမှု ရှိကြပါသည်။ ပို၍များစွာ ဆင်ခြင်စဥ်းစားခြင်းနှင့် မိတ်သဟာယဖွဲ့ခြင်းပြီးနောက်၊ ကျွန်ုပ်တို့ သည် သန့်ရှင်းသူများအားလုံးထံသို့ ဤဆုတောင်းခြင်းကို နောက်ထပ်ကိုးရက် ထပ်ပေါင်းထည့်ပြီး၊ ဧပြီလ ၃၀ ရက်အထိ ဆက်လက် ဆုတောင်းကြရန် တောင်းဆိုဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပါသည်။

ကျွန်ုပ်တို့၏ မျှော်လင့်ချက်မှာ ဤလဆုတောင်းခြင်းသည် တစ်ခဏမျှဖြစ်သော ဖြစ်ရပ်တစ်ခု မဟုတ်ဘဲ ကျွန်ုပ်တို့၏ တစ်ဦးချင်း ဆုတောင်းခြင်းအသက်တာနှင့် အသင်းတော်၏ စုပေါင်း ဆုတောင်းခြင်း အမှု တော်ကို ကြီးစွာ ခွန်အားဖြစ်စေရန် ဖြစ်သည်။ ဆုတောင်းခြင်းသည် ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ ကျွန်ုပ်တို့၏ အကြီးမြတ်ဆုံးသော အလုပ်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ ရန်သူထံသို့လည်း အကြီးမားဆုံးသော ခြိမ်းခြောက် မှု ဖြစ်သည်။ ဤအကြောင်းကြောင့် စာတန်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆုတောင်းခြင်း အသက်တာနှင့် အသင်း တော်၏ ဆုတောင်းခြင်း အမှုတော်ကို အားနည်းသွားစေရန် ရှာဖွေနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအရာကို သိမြင် ခြင်းဖြင့် တမန်တော်ပေါလုသည် ဇွဲလုံ့လရှိခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်း၌ ပေါင်းစည်းဆက်နွှယ်ခဲ့သည် (ရော၊ ၁၂း၁၂။ ဧ၊၆း၁၈။ ကော၊၄း၂။ ညွှန်း၊ ၁သက်၊၅း၁၇)။ အတားအဆီးများကို ရင်ဆိုင်ခြင်း၌ တစ်သမတ် တည်းရှိခြင်းနှင့် မဆုတ်မနစ်အားထုတ်ခြင်းသည် ဆုတောင်းခြင်းအသက်တာနှင့် ဆုတောင်းခြင်း အမှု တော်ကို တည်ဆောက်ခြင်း၌ အရေးကြီးလှပေသည်။ ဤအရာသည် တမန်တော်၏ သွန်သင်ခြင်းဖြစ်ရုံ သာမက၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်၌ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဖော်ပြထားသည့်အချက် လည်းဖြစ်သည်။

ယောရှုသည် အစ္စရေးလူမျိုးကို အာမလက်လူမျိုးအား ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ခြင်း၌ ဦးဆောင်နေစဥ် မောရှေသည် သူ၏တောင်ဝှေးကို ချီမြှောက်လျက် တောင်ပေါ်တွင် ရပ်နေသည် (ထွ၊၁၇း၉-၁၀)။ အငယ်၊​၁၁ တွင် “မောရှေသည် လက်ကို ချီသောအခါ အစ္စရေးတို့သည် နိုင်ကြ၏။ လက်ကို ချသောအခါ၊ အာမလက်လူတို့သည် နိုင်ကြ၏” ဟုပြောထားသည်။ မောရှေသည် တောင်ထိပ်ပေါ်တွင် သူ၏လက်ကို ချီမြှောက်ခြင်းမှာ တက်ကြွသော ခရစ်တော်သည် ကောင်းကင်များ၌ ကြားခံတောင်းလျှောက်နေခြင်းကို ပုံဆောင်ပြီး (ရော၊၈း၃၄ခ။ ဟေဗြဲ၊၇း၂၅။ ညွှန်း၊ ၁တိ၊၂း၈)၊ ယောရှုသည် ကိန်းဝပ်နေသော ဝိညာဥ်တော် အဖြစ် ခရစ်တော်က အာမလက်လူမျိုးဖြင့် ပုံဆောင်သည့် အသွေးအသားကို ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ခြင်း အား ပုံဆောင်သည် (ရော၊၈း၉-၁၁။ ဂလ၊၅း၁၆-၁၇)။ ဤသည်မှာ ဝိညာဥ်ရေးရာစစ်ပွဲရှိ အောင်နိုင်ခြင်း သည် ခရစ်တော်၏ ကြားခံတောင်းလျှောက်ခြင်းအပေါ် များစွာ မူတည်နေကြောင်း ဆိုလိုသည်။ မည်သို့ ပင်ဆိုစေ၊​ အငယ်၊ ၁၂ တွင် မောရှေ၏လက်များသည် ညောင်းလာ၍ ထောက်မပေးရန် လိုအပ်လာ ကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။ လက်ညောင်းလာသည့်သူတစ်ဦးအနေနှင့်၊ မောရှေသည် ခရစ်တော်ကို မဟုတ်ဘဲ၊ ကျွန်ုပ်တို့ကို ကိုယ်စားပြုခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ယင်းမှာ ကောင်းကင်များ၌ ခရစ်တော် ဆုတောင်းနေ စဉ်အခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့လည်း မြေကြီးပေါ်၌ ဆုတောင်းရန်လိုသည်ကို ပုံဆောင်ခြင်း ဖြစ်သည် (၁တိ၊၂း၈)။ ဆုတောင်းခြင်း၌ ကျွန်ုပ်တို့၏ ခွန်အားနှင့် မရပ်မနားဖြစ်ခြင်းအဖြစ် ခရစ်တော်ကို ပုံဆောင်သည့် ကျောက်သည် မောရှေထိုင်ရန်အတွက် ယူဆောင်ခံရသည်။ ထိုမျှမက သူ၏လက်များကို တစ်ဖက်တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်အရိုက်အရာကို ကိုယ်စားပြုသည့် အာရုန်အားဖြင့် ထောက်မထားပြီး၊ နောက်တစ်ဖက် တွင် ဘုရင်အရိုက်အရာကို ကိုယ်စားပြုသည့် ဟုရအားဖြင့် ထောက်မထားသည်။ ဤသည်မှာ ကြားခံ တောင်းလျှောက်သည့် ဆုတောင်းခြင်း စစ်ပွဲ၌ ဇွဲလုံ့လရှိရန်အတွက် ကျွန်ုပ်တို့သည် ယနေ့၏ အသန့်ရှင်း ဆုံးဌာနဖြစ်သည့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ၀ိညာဥ်၌ ဆုတောင်းရန် လေ့ကျင့်သည့် ယဇ်ပုရောဟိတ်များ ဖြစ်ကာ၊ ကိုယ်တော်၏ အခွင့်အာဏာအောက်၌ သခင်ဘုရားထံသို့ အပြည့်အ၀ နာခံခြင်း ရှိရမည့်အကြောင်းကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။

ဒံယေလသည် အစ္စရေးလူမျိုးတို့၏ ဖမ်းဆီးသိမ်းသွားခံရာမှ ပြန်လာခြင်းနှင့် စပ်လျဥ်းသည့် ဘုရားသခင် ၏ကတိတော် (ယေ၊၂၉း၁၀) ကို သိသော ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပြီး၊ သခင်ဘုရား၏ အလိုတော်အတွက် ဆုတောင်း ခြင်း၌ ဇွဲလုံ့လ ရှိခဲ့သည် (ဒံ၊၉း၂-၃)။ သူသည် တစ်နေ့ သုံးကြိမ် ဆုတောင်းသည့် အလေ့အကျင့်ရှိခဲ့ပြီး (၆း၁၀)၊ သူ၏ဆုတောင်းခြင်းကို သေခြင်း၏ခြိမ်းခြောက်မှုသာမက မည်သည့်ခြိမ်းခြောက်မှုကမျှ နှောင့် ယှက်ခွင့် မပြုခဲ့ပေ​ (အငယ်၊၇-၉)။ ဒံယေလသည် သခင်ဘုရားက ကိုယ်တော်၏အလိုတော်ကို အကောင် အထည်ဖော်လုပ်ဆောင်ရန် အသုံးပြုနိုင်မည့် ဆုတောင်းခြင်းလမ်းကြောင်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒံယေလ အခန်း ၆ နှင့် စပ်လျဥ်း၍ ညီအစ်ကို ဝစ်နက်စ်လီက “ဘုရားသခင်သည် သူ၏စီမံကိန်းကို အကောင်အထည်ဖော် လုပ်ဆောင်ရန် အလိုတော်ရှိသည်၊​ သို့သော် လူသည် မြေကြီးပေါ် ကိုယ်တော်၏ အလိုတော်အတွက် ဆု တောင်းရန် လိုအပ်လျက်ရှိသည်။ ဘုရားသခင်က ကိုယ်တော်၏ သစ္စာရှိသော ဆုတောင်းခြင်း လမ်း ကြောင်းများမှတစ်ဆင့် မြေကြီးပေါ်တွင် သူ၏စီမံကိန်းကို အကောင်အထည်ဖော်လုပ်ဆောင်နေသည်။ စာတန်၏ မဟာဗျူဟာမှာ ဘုရားသခင်၏ လှုပ်ရှားလုပ်ဆောင်မှုအတွက် ဖြစ်သော ဆုတောင်းခြင်းကို နှောင့်ယှက်တားဆီးရန် ဖြစ်သည်။ ဆုတောင်းခြင်းမှ လွဲ၍ ဘုရားသခင်၏ စီမံကိန်းကို အပြည့်အ၀ဖြစ် ခြင်း၊ ပြီးမြောက်ပြည့်စုံခြင်းသို့ သယ်ဆောင်နိုင်သည့် အခြားနည်းလမ်း မရှိပါ” ဟု ပြောခဲ့သည်။ ဒံယေလ သည် ဆုတောင်းခြင်း၌ သခင်ဘုရားနှင့်အတူ ပူးပေါင်းပါ၀င်ခြင်းမှာ သခင်ဘုရားအား ကိုယ်တော်၏ လှုပ် ရှားမှု၌ ကြီးစွာသော ခြေလှမ်းကို လှမ်းရန် တတ်စွမ်းစေသည်။ 

ယနေ့ သခင်ဘုရားသည် ခေတ်ကာလဆိုင်ရာ တန်ဖိုးရှိသော ဆုတောင်းခြင်းများ၊ ဘုရားသခင်၏စိတ် နှလုံးတော်နှင့် လိုက်ဖက်ညီသော ဆုတောင်းခြင်းများ၊ ဘုရားသခင်၏ လှုပ်ရှားမှု တိုးတက်ခြင်းအတွက် ဆုတောင်းခြင်းများ၊ သတို့သမီးကို ပြင်ဆင်ခြင်းအတွက် ဆုတောင်းခြင်းများ၊ သခင်ဘုရား၏ စစ်တပ် အဖြစ် အောင်မြင်သောသူများကို ထုတ်လုပ်သော ဆုတောင်းခြင်းများ၊ ဘုရားသခင်၏ ရန်သူကို ချေမှုန်း သည့် ဆုတောင်းခြင်းများ၊​ ခေတ်ကို ပြောင်းလဲစေသော ဆုတောင်းခြင်းများကို ရှာဖွေနေသည်။ သန့်ရှင်း သူများ၏ ဆုတောင်းခြင်းများနှင့် အသင်းတော်၏ ဆုတောင်းခြင်းများသည် မျက်မှောက်ခေတ်မှ နိုင်ငံ တော်ခေတ်သို့ ခေတ်ကာလဆိုင်ရာ ပြောင်းလဲမှုကို အကျိုးသက်ရောက်စေရာ၌ အဓိက အကြောင်းရင်း ခံဖြစ်သည် (လု၊၁၈း၁-၈။ ဗျာ၊၆း၉-၁၀။ ၈း၃-၅)။ ထိုသို့သော ဆုတောင်းခြင်းများ၌ ဇွဲလုံ့လရှိရန် ကျွန်ုပ် တို့သည် သခင်ဘုရား၏ ခွန်အားတန်ခိုးပေးခြင်းကို အမှန်ပင် လိုအပ်ပါသည် (ဧ၊၆း၁၀)။

ချစ်သော သန့်ရှင်းသူများ၊ သခင်ဘုရားသည် ကိုယ်တော်၏ ကောင်းကင်ဆိုင်ရာ ကြားခံတောင်းလျှောက် ခြင်းအမှုတော်၌ တက်ကြွသော ကြားခံတောင်းလျှောက်သူဖြစ်သည့် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ ပူးပေါင်းဆက် နွှယ်မည့် တော်ဝင်ဆိုင်ရာ ယဇ်ပုရောဟိတ်အရိုက်အရာကို နိုးထထွက်ပေါ်စေရန် အလိုရှိနေသည်။ ဤ အရာကို မြင်ခြင်းနှင့်အတူ ကျွန်ုပ်တို့က လက်ရှိ တစ်ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ နေ့ရောညပါ ဆုတောင်းခြင်းအား ဤလကုန်အထိ ဆက်လက် ပါ၀င်ကြရန် တိုက်တွန်းပါသည်၊ ဤဆုတောင်းခြင်း၌ အခြားသူများလည်း ပါဝင်လာရန် ဖိတ်ခေါ်ဖို့အတွက်ကိုလည်း သင်တို့အား ခွန်အားပေးလိုပါသည်။ သင်သည် ပါဝင်လာခဲ့ ခြင်းမရှိသေးလျှင်၊ unceasinglypray.org သို့သွား၍ ဆုတောင်းရန် အချိန်ဇယားအတွက် စာရင်းသွင်း ခြင်း (sign up) လုပ်ပါ။ စာရင်းသွင်းပြီးသောသူများသည် အကြံပြုထားသည့် ဆုတောင်းရန်ဝန်တာကို အီးမေးလ် (email) မှတစ်ဆင့် နေ့စဥ် ရရှိမည်ဖြစ်ပါသည်။ သခင်ဘုရားသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွင်း၌ ကိုယ် တော်လုပ်ဆောင်လိုသည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ပါစေသော၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆုတောင်းခြင်းများသည် မြေ ကြီးပေါ် ကိုယ်တော်၏အလိုတော်ကို အကောင်အထည်ဖော် လုပ်ဆောင်ခြင်းငှာ ကိုယ်တော်အဖို့ လမ်း ခင်းပေးခြင်း ဖြစ်ပါစေသော။

ခရစ်တော်၌ သင်တို့၏ ညီအစ်ကိုများ

သခင်ဘုရားပြန်လည်ရယူခြင်း၌ရှိသော လုပ်ဖော်ဆောင်ဖက်များ